رهبرا، من مصطفایی دیگرم فرمان بده...

تا چراغی در میان این شبستان روشن است

تا تنور نان گرم مرد چوپان روشن است

شک نکن قصد پلنگ تیز دندان روشن است

امشب از داغی دوباره چشم ایران روشن است

یوسفی رفت است آری وضع کنعان روشن است

تک سواران تیز میتازند در صحرا هنوز

از تلاطم باز ننشسته است این دریا هنوز

آتشی پیداست آن سوی بیابان ها هنوز

باز شمعی کشته شد با دست شب اما هنوز

این شبستان کهن با نور ایمان روشن است

بار الهی جرات ما را سر و سامان بده

انقلابا مشق هشیاری به فرزندان بده

قهرمانا در دل میدان به ما جولان بده

رهبرا من مصطفایی دیگرم فرمان بده

کی به اندک بادی اقیانوس لرزان میشود

کوه کی با یک خراش ساده ویران میشود

عاشق رفتن کی از رفتن پشیمان میشود

کی میان ابرهای تیره پنهان میشود-

آسمان ما که با خون شهیدان روشن است

مرتضی تا بود کارش غیر شیدایی نبود

مجتبی میگفت دیدن غیر زیبایی نبود

شد پشیمان هرکسی اینجا زلیخایی نبود

مصطفی هم رفت آری اون هم اینجایی نبود

مردهای مردها اغاز و پایان روشن است

بار الهی جرات ما را سر و سامان بده

انقلابا مشق هشیاری به فرزندان بده

قهرمانا در دل میدان به ما جولان بده

رهبرا من مصطفایی دیگرم فرمان بده