شاید بدترین خاطره دانشگام...

چهار سال با هم توی اکثر پروژه ها کار کردیم و من واقعا راضی بودم از این همکاری به چند دلیل

1-      هدف از کارها یکی بود

2-      زاویه دید به دنیا یکی بود

3-      هرچند استراتژی هامون خیلی فرق داشت اما کارها غالبا خوب پیش میرفت

و...

گذشت و گذشت و گذشت تا دوسال پیش...

داشتیم تازه فارغ التحصیل میشدیم که یهو معلوم نشد چی شد!

همکار قدیمی ما شد دشمن جدید ما!!!

تو این کارش هم مثل کارهای قبلیش پشتکار داشت. اینقدر به اختلافات ادامه داد تا به جایی رسیدیم که ادامه همکاری رو غیر ممکن دیدیم.

علتش هم جالب بود!

من پیش خودم فکر میکردم دارم به اون کمک میکنم و نمیخواستم بار زیادی رو دوشش باشه و میخواستم بیشتر کارهای پروژه رو خودم انجام بدم که ایشون کمتر تحت فشار باشه(بخاطر مشکلات خانوادگی که اون زمان داشت!) اما گویا ایشون جور دیگه ای برداشت کرد و خلاصه به این نتیجه رسیدیم که پروژه ای که 3 سال شایدم بیشتر روش جوونی و وقت و هزینمون رو گذاشته بودیمو بیخیال بشیم...

 اینقدر بهم فشار اومد تو اون برهه که حاضر شدم کلا کار رو بی خیال بشم ولی دیگه با این بنده خدا کار نکنم.

مختصر...

کار تعطیل شد و ما با کلی خاطره ناچار شدیم حاصل چند سال تلاشمون رو برای غرور بی خود خودم یا ایشون یا هر دلیل دیگه بندازیم تو سطل زباله....

کار تعطیل شد ولی دشمنیای ایشون با ما تا زه شروع شده بود انگار...

داشت قضیه یادمون میرفت که روز یه ایمیل اشتباهی برای ایشون از طرف ما فرستاده شد(علتش تشابه اسمی ادرس ایشون با یکی از دوستان بنده)

ایشون هم در یک ایمیل کاملا مودبانه مارو به همه چیزایی که میتونستند متهم کردند از جمله بی غیرتی بی ناموسی دزدی بی آبرویی و هزار تا چیز دیگه!

بنده هم در جواب علت ایمیل و اشتباهی که صورت گرفته بود رو توضیح دادم اما...

چند وقت بعدش شنیدم که ایشون تماس گرفته بودند با دوستان بنده و از همه مهمتر استادم و هرچی که تونسته بودند به ما نسبت داده بودند و کلی تهمت و غیبت و افترا و...

همه اش رو میشد بخشید اما یه تیکش خیلی اعصابم رو خورد کرد. به استادم گفته بود حیدری مانع ازدواج فلانی شده بود در حالیکه به لطف خدا خیلی در زمینه ازدواج همون فلانی تلاش کرده بودم و الان هم با وجود دشمنی ایشون بازم دارم انجام میدم.

خلاصه از اون روز تا بحال خیلی سعی کردم این بنده خدا همکار سابق رو ببخشم ولی هنوز که هنوزه نتونستم

اخیرا دیدم این قضیه بدجور داره دلم رو خراب میکنه. سپردمش به اربابم امام حسین(ع)

گفتم آقا اگه شما ببخشیش منم میبخشم و از حقم هم میگذرم...

از اون روز هم هر روز دعاش میکنم که تو زندگیش موفق باشه و پیروز

واقعا از خدا پیشرفتش رو میخوام چون آدم با استعدادیه و خیلی میتونه بدرد اسلام بخوره

ولی نمیدونم چرا ته دلم ناراحته از دستش

کسی میتونه کمکم کنه که چجوره این بنده خدا رو کامل ببخشم که یه ذره هم ته دلم ناراحت نباشه؟

ممنون از کمک دوستان

یاعلی