بلبلی برگ گلی خوشرنگ در منقار داشت...
شنبه, ۱ مهر ۱۳۹۱، ۰۶:۰۶ ق.ظ
سلام دوستان عزیز
جواب سوال پست قبل
برام خیلی جالب بود... خیلی...
این داستان رو از پدربزرگم شنیدم. خدا حفظشون کنه
ناصرالدین شاه شبی وصال شیرازی رو احضار میکنه و به ایشون میگه: من تموم شعرهای دیوان حافظ رو خونده ام و همه اونها رو متوجه شده ام الا یه بیت و اون بیت این هست :
بلبلی برگ گلی خوشرنگ در منقار داشت
وندر آن برگ و نوا خوش ناله های زار داشت
مگر نه تمام سعی و تلاش و کوشش بلبل رسیدن به گل هست ؟ عاشق به معشوق ؟ عابد به معبود ؟ قاصد به مقصود؟
در مصرع اول نوشته شده که رسیده ، حالا چرا در مصرع دوم ناله و زاری میکنه؟ و ناله و زاری اون دلیلش چیه؟
وصال شیرازی میره و یه شعری رو بر همین وزن و همین قافیه می سرایه که جواب ناصرالدین شاه رو بده.
خسروا در حالتی کین سینه غم بسیار داشت
یادم آمد داستــانی کانجنـاب اظهــار داشت
در خصوص شعر حافـظ آنکه پرسیدی ز من
بلبلی برگ گلی خوشرنگ در منقـــار داشت
نیــمه شب غواص گشتم من به بحر ابجـدی
تا ببینم این صدف چندین گهر در بار داشت
بلبلی برگ گلی شـد سیصـد و پنجاه و شش
با علی و با حسین و با حسن معیـــار داشت
برگ گل سبـز است دارد او نشــانی از حسن
چونکه در وقت شهادت سبزی رخسـار داشت
رنگ گل سرخ است دارد او نشـانی از حسین
چونکه هنگـام شهـادت عارضی گلنـار داشت
روز عــاشـورا حسیــن ابـن علی در کــربلا
اصغـر زار و ضعیـف خـویش در منقار داشت
بلبلی باشـد علی کـز حسرت این هـر دو گل
وندر آن برگ و نوا خوش ناله هـای زار داشت
شعر حافظ را تو آخر خوش بسنجیـدی وصال
تا ببینند کی توان در این سخن انکــار داشت
بعد از این جواب ناصرالدین شاه از عشق پاک امام حسین بخدا و یکه تازی ایشون در صحرای کربلا و لحظه شهادتشون به زیبایی یک مثنوی سرودند به شرح زیر:
عشق کردم
یاعلی
سلام
نوکرتم مشتی
یاعلی