شبیه تعزیه خوانی
به نقشِ شِمرَم که...
خودش به گریه خودش را
مدام لعنت کرد...!
پ.ن:
بعضیا هستن اینقدر باصفان که با شنیدن اسم اباعبدالله هم اشکشون جاری میشه
حالا تصور کن عصر عاشورا
میون یه مشت از همین جوونای باصفای آخرالزمونی
برات زیارت ناحیه مقدسه بخونن و
زمین و زمان زار بزنه و خون گریه کنه...
کاش میمردیم برات حسین جان...
+
آجرک الله یا صاحب الزمان
++
#فاینما_تولوا_فثم_وجه_الله
بقره/۱۱۵
این روزها
هر طرف را که نگاه می کنم
سر تو روی نیزه است...
(تلک الایام)
بسم الله
و لله الحمد
سوم محرم
در شب مخصوص خانم رقیه (س)
خدای مهربان خانه ی مارا به عطر نام "زهرا" مزین فرمود
امید که کنیزی از کنیزان بی بی رقیه (س) باشد...
پ.ن:
این چند روزه اسمشو که صدا میزنم دلم میلرزه
چه سِرِّ عظیمی هست تو این اسم...
الله اکبر...
+
تو دنیا چیزی عزیزتر از بچه های آدم نیس
همه بچه هام فدات حسین جان...
سلام
با یه حساب سرانگشتی دریافتم که در طی یک روز24 ساعته تنها حدود 3 الی 4 ساعت در کنار خانواده هستم و چیزی حدود 10 الی 12 ساعت تو محیط کار.
ازین رو محیط کار و افرادی که باهاشون کار میکنن و حتی رنگ و نور و چیدمان اتاق کار و ... بسیار برام مهم و تاثیر گذاره. حتی بعضی روانشناسا معتقدن شما خلاصه ی اون 5 نفری هستین که بیشترین ارتباط رو باهاشون دارین!
این امر این روزا باعث شده فرصت های شغلی و پیشنهادات زیادی رو صرفا بخاطر همین موضوع رد کنم اونم با رضایت کامل!
با همه ی مشغلات و مشکلات که شغل فعلیم داره اینجارو به بسیاری از محیط های دیگه ترجیح میدم. حتی میز کارم رو...
آدم تو هر شرایطی هست باید به بهترین نحو ممکن لذت ببره از محیط و فعالیتش حتی اگه تو یه محیط خشک مهندسی و اجرایی باشه!
حتی اگه از طرف برخی افراد خشک ذوق متهم بشید به ساخت جنگل و باغ وحش در دفتر مدیر مهندسی ^_^
+
اینم فیلم کوتاهی از مهمونی با صفایی که هر روز تو اتاقمون برگزار میشه :)
دریافت
حجم: 10.3 مگابایت
توضیح نوشت:
قضیه ازین قرار بود که مدیر یکی دیگه از شرکت ها تشریف آوردن اتاق من برای مشورت در زمینه ای و بعد از ورود و دیدن گلدون های مختلف و قلمه ها و شیشه هایی که توش قلمه هارو گذاشتم برای ریشه دهی و گنجشک ها و کبوترهایی که لب پنجره داشتن غذا میخوردن و سایر موارد!! بنارو گذاشتن بر تمسخر و فرمودن:
مهندس! باغ وحش درست کردی اینجا؟!
منم گفتم: بله! اتفاقا همه جور جونوری هم داریم الا یکی که خداروشکر الان دیگه جور شد ^_^
نفهمیدم چیجوری رفت بیرون ولی فقط شنیدم که میگف اَمون از زبون این اصفهانیا :))))
با چشم های پراز اشک
با بغض فرورفته و قلبی پر اندوه
پشت مانیتور
تصویر پروفایلم را تغییر میدهم
تنها کاری که از دستم بر می آید!
و سخت است دست بسته باشی و
برادرانت را سلاخی کنند...
پ.ن:
خدایا تو شاهد باش
در این عصر جهالت و خفقان
وقتی دوربین ها چشم 8 میلیارد بشر را میبندند
گرچه کاری نتوانستیم بکنیم اما
حداقل
بی تفاوت نبودیم...
پ.ن:
اصل قضیه در تصویر کاملا مشهوده!
به امید روزی که اصن آموزش و پرورش و سیستم آموزشی شبیه این تو این کشور نباشه!
سیستمی که برای دختر، پسر، شهری، روستایی و با استعدادها و توانایی ها و ظرفیت های مختلف فقط یه مدل سیستم آموزشی طراحی کرده اونم صرفا خوندن یه سری بحثای تئوری بدون یادگیری حداقل مهارت های زندگی،
همون بهتر که نباشه!!!
بعدن نوشت:
یکی از دلایلی که نافرم دارم به مهاجرت فکر میکنم اینه که واقعا دلم نمیخواد بچه هام تو این سیستم آموزشی نابود بشن!!!
سلام
مقدمه:
شروع داستان بر میگرده به شاید حدود 8 سال پیش تو پارک آب و آتش تهران. منتظر دوستی بودم که دیدم یه عده از همین جوونای عجیب غریب با لباسای خز و خیل و گل و گشاد جمع شدن دور هم و صندوق عقب یه پراید مشکی هاچ بک اسپرت کف خوابیده رو باز کردن که یه سیستم ساب به گندگی ماشین لباسشویی دوقولوهای قدیم توش بود و وقتی بیت میزد تا فاصله ی ده متری همه چی میلرزید!
از روی کنجکاوی چند لحظه ای کنارشون وایسادم و نیگاشون کردم. یکی شون مرامی تعارف زد که " داداش نمیای پیش ما؟!" منم که دیدم این رفیقمون تا نیم ساعت دیگه هم نمیرسه رفتم پیششون و نشستم رو یکی از جعبه میوه هایی که گذاشته بودن. بساط چایی و قلیون و سیگار پهن بود و به ما هم تعارف زدن. خلاصه شروع کردن به ادامه تمرینشون. یکی شون بیت و موزیک رو تنظیم میکرد یکی شون هم میخوند و یکی شون هم شعرارو بالا پایین میکرد و بقیه هم دستاشونو تکون میدادن و با حرکت سر همراهی میکردن و بعضی جاهاش که بقول خودشون خفن میشد اونا هم همخونی میکردن.
ازونجایی که خدا آپشنی رو توی بنده قرار داده که به سرعت میتونم با هر کسی از هر قشر و سن و سالی ارتباط بگیرم و خوش و بش کنم، با این جماعت داغون (البته اون زمان بنظرم داغون میرسیدن) گرم گرفتم و تو همون نیم ساعتی که منتظر اومدن دوستم بودم تقریبا زندگینامه همشونو درآوردم.
موقع خدافظی یکیشون گفت "حاج علی... ما تا آخر شب اینجاییم. کارت تموم شد بازم بهمون سر بزن" ( و من مطمئنم اون حاج رو صرفا بخاطر داشتن ریش چسبوند پشت اسم ما) با لبخند سری تکون دادم و رفتم سراغ رفیقم و زود صحبتامونو کردیم و برگشتم سراغشون!
حدودا تا ساعت یک اونجا بودیم و از هر دری حرف زدیم...
گفتن و گفتم... خندیدن و خندیدم... شعر خوندن و شعر خوندم... درد کشیدن و درد کشیدم...
اونا خود واقعیشون بودن بدون نقاب... من هم! و این شده بود عامل ارتباط و اما نقطه ی اتصال و اشتراکمون داشتن یه حس مشترک بود...
"درد داشتن"
هر چند جنسش متفاوت بود اما بود!
من تو اون چند ساعت نخبه هایی رو دیدم دغدغه مند، صریح، جسور، شجاع، بشدت ضد ظلم و تبعیض و هنرمند... و البته بقول خودشون یاغی!
همیشه گفتم "از درد سخن گفتن و از درد شنیدن/با مردم بی درد ندانی که چه دردیست) ولی اینا از جنس مردم بی درد نبودن! درسته قیافه ها و استیل و سبک حرف زدنشون داغون بود ولی اهل درد بودن. اهل درد مردم...
به قول خودشون زیر زمینی ان و برای مردم زیرِ زمین (زیر خط فقر) میخونن و امید و تکیه گاهی جز خدای خودشون نداشتن و البته خدای خودشون ظاهرش با خدای ما فرق داشت... یه خدای مشتی با ویژگی های خاص...
هر چی جلوتر میرفت از بودن تو جمعشون بیشتر لذت میبردم بر خلاف حس اولم که خیلی مثبت نبود...
از نیمه شب گذشته بود و ما صرفا با هم گپ میزدیم و میخندیدیم و چای میخوردیم و یکی یکی آهنگاشون رو گوش میکردیم و گاها نقد ادبی!
نزدیکای ساعت 1 بود که کم کم ازشون خدافظی کردم و جدا شدم و البته اعتراف کردم که یکی از بهترین شبهای زندگیم در کنارشون رقم خورد.
یکی از انقلابی ترین شبهای زندگیم...
اصل قضیه:
رپ هم مثه بقیه سبک های موسیقی به دو دسته ی فاخر و لمپنی تقسیم میشه به نظرم. هر چند ممکنه این سبک رو بسیاری از افراد نپسندن (مثه خودم در گذشته) ولی باید قبول کرد که این سبک یکی از توانمند ترین سبکهای موسیقیه که البته ریشه اش اعتراضیه و بوجود اومدنش هم در همین حرکت های پروتستانیک سیاهپوست ها بوده و همچنان هم ادامه داره و درواقع زبان تند و صریحیه برای اعتراض به معظلات و مشکلات اجتماعی بویژه تبعیض و ظلم و فساد...
برای نمونه یکی از رپ های فاخر رو خدمتتون معرفی میکنم:
و پیشنهاد میکنم این چند تا کلیپ رو هم ملاحظه بفرمایید:
بخشش (داستان زندگی خواننده ی اثر)
پ.ن:
به بهانه مشکلی که برای دوست عزیزمون حمید صفت ایجاد شده
ان شاالله که حل بشه بزودی
سلام
1
-بابا؟
+جونم؟
-دوسِت دارم یه قابلمه!*
+ :/
2
(شب تو رختخواب)
-باباجون؟
+جونم؟
-من نی نی دوبه ام...**
+خب؟
-نازم کن دیده!
+:O
3
-بابا؟
+جونم؟
-برام توپ بقنگی میخری؟!!!***
+ 0-O
4
(از زور سوزش معده دراز کشیده بودم روی زمین)
-بابا... چی سُده؟
+هیچی بابا... دلم اوخ شده!
-دلت تنگ شده؟!!!
+دلم اوخ شده!
-نه... دلت تنگ شده!
+آره باباجون...دلم تنگ شده...
-بوس کنم خوب شه؟!!!
هرکه دهانش بیش
سهمش بیشتر
سلف سرویس است
دهان هایمان در این مجلس!
بگذار ذوق زده
سلفیش را بگیرد
تا بانوی قاره سبز از دهان نیفتاده!
روی میز
یا پشت میز
فرقی نمی کند
این قطار سبز
سال هاست از ریل خارج شده
روی دهکده راه می رود
و ما همه خال کوبی داریم
روی من
بیکاری تکیه بر درختی خشک سیگار می کشد
روی دست های مادرم
زنی با هسته های خرما خوشبختی می بافد
و روی دستان پدر
عکس مردیست
که مدام در جیب هایش دنبال چیزی می گردد!
بگذار سلفیش را بگیرد
شاید موگیرینی
روزی موگیرش کند
آن سوی آب ها
در مجلسی
دستی برجام و دستی بر زلف یار
عکسی بیندازند
و سال ها بعد
کسی بر درختی نیم خیز
خال کوبی کند
شیخی را
که برجامی وارونه منبر می رفت!...
هرکه چشمش بیش
دردش بیشتر!...
سید مجید موسوی.
+
خاک بر سرمان با این مجلس!
پ.ن:
زمان جوونیا که مربی حلقه دانشجوها و طلاب بودم تو مسجد، یه پسر شیطونی بود که هیشکی پسش بر نمیومد از بس شیطون و شر بود! اون روز هنوز دبیرستانی بود و یه جا بند نمیشد.
حالا ماشالله هم بزرگ شده هم آقا هم یه خواننده خوب تیریپ حامد زمانی :)
از شنیدن این کارش واقعا لذت بردم...
هر چند شعرش از دوست بزرگوارمون محمد حسین ملکیانه (فراز)
بسم الله
آقای حسن روحانی به تازگی و برای چندمین بار، بیانی تحریف‌آمیز از تاریخ اسلام ابراز داشته که موجب بروز شبهاتی شده است. او روز چهارشنبه در ضیافت افطار اساتید دانشگاه ابراز داشت که: «امیرالمؤمنین مبانی حکومت و مبنای ولایت را نظر مردم و انتخاب مردم می داند». او در ادامه با قرائت بخش کوتاهی از خطبۀ 92 نهج البلاغه که «لِمَن وَلَّیتُموا اَمرَکُم» ادامه داد: «[علی (ع)] گفت: هرکسی که شماها بروید و برگزینید او را به عنوان ولی خودتان و به عنوان رهبر جامعه من هم اطاعت می کنم، من هم می شنوم و [حکم او را] اجرا می کنم...
حکومت علی(ع) با خواست و اصرار مردم تشکیل شد و این در حالی بود که ایشان در برابر اصرار مردم به آنها فرمودند که حکومت عدل من برای شما سنگین است و باید به سراغ فرد دیگری بروید، اما در عین حال این را نیز گفتند که اگر شما مردم فرد دیگری را انتخاب کنید، من در اطاعت از او که شما مردم آن را برگزیدید، اولین نفر خواهم بود. مبنای ولایت(!) و حکومت(!) از دیدگاه علی(ع) نیز انتخاب و نظر مردم بود»
روزانه بسیاری از این دست مطالب را میبینیم و میشنویم و بعضا پاسخ میدهیم و بعضا هم بی تفاوت از کنارش رد میشویم. اما درد آنجاست که این اراجیف از زبان یک آخوند به ظاهر شیعه! که البته فارق التحصیل بریتانیای کبیر است ایراد شده است که از قضا این "آخوند فارق التحصیل انگلستان" الان بالاترین مقام اجرایی و امنیتی کشور ایران با بیش از هفتاد میلیون شیعه را بر عهده دارد! قضیه وقتی مضحک تر میشود که "جناب پرزیدنت آخوند فارق التحصیل بریتانیای کبیر" به عنوان یک فقیه و کسی که به درجه اجتهاد رسیده نفر دوم لیست مجلس خبرگان رهبری در تهران نیز هست! حال بقیه سوابق درخشان و مسئولیت های ایشان در دوره ی انقلاب بماند!
به نظر حقیر اگر کسی بخواهد تعریف جامع تر، بروز تر، زیباتر و فنی تری از اسلام آمریکایی ارائه کند، بهتر از این نمیتواند...
حال چند سوال؟
و اشک هایی که این شبها با التهاب و ناراحتی و سردرد ناشی از آتش دل و افروختگی قلب و گداختگی وجودم ریخته ام به پای مظلومیت علی...
الحق که علی علیه السلام در قرن بیست و یکم و در مملکت اسلامی شیعه! غریب تر و مهجور تر است تا دوران خانه نشینی در مدینه...
پ.ن:
ثمره اولین روشنگری #آتش_به_اختیارها
الان رییس محترم جمهور از موضع قبلی کوتاه آمدند و بجای اینکه مبنای حکومت را حضور مردم بدانند، اقامه شدن حکومت را حضور مردم معرفی کردند که البته توضیح واضحات و بیان بدیهیات است و ولایت را امری الهی معرفی کردند.
این ثمره روشنگری #آتش_به_اختیارها بود و البته جادارد از علمای اعلامی که در مقابل احتمال پخش چهره اباالفضل العباس علیه السلام و حضور زنان در ورزشگاه والیبال و موارد پیش و پا افتاده ی دیگر موضع گیری کردند اما در این مورد بسیار بسیار مهمتر سکوت اختیار کردند، دلیل را خاضعانه جویا شویم.
اما حال که این مساله #ایذایی تمام شد و همزمانی تمام شدنش با کم شدن داغی نقض #برجام و وضع #مادر_تحریمها بود، جا دارد بگوییم داداچ، حالا بگو برجام چه شد؟!!!
از ماله ها چه خبر؟!!!
+
به چاه می رود آن کس که رفت از بیراه
علی است راه و شبم را علی است آری ماه
به چاه گفت و غمش را به سینه ی او ریخت
علی نداشت مگر یار دیگری جز چاه
علی نه گریه نه افسوس ، یار می خواهد
ندید از من و امثال ما به غیر از آه
چه بی حیاست کسی که بگوید از حیدر
ولی دروغ ببندد به حضرتش گهگاه
بگو که روزه ی باطل گرفته مردی که*
دروغ بسته به قول علی ولی اللّه
بگو به هر که نفهمیده بیعت او را
غدیر را بشناسد به عادَ مَن عاداه
#محسن_ناصحی
