روز مَرد...

سرش گیج رفت و به زمین خورد، بالای سرش آمدم و با صدای لرزان و گریان پرسیدم بابا حالت چطوره؟ پدرم خودش مسلط شد و گفت: برای چی گریه می کنی؟ گفتم می ترسم از رفتنت.

پدرم سرش را تکان داد و گفت: اصلا دلم نمی خواهد دخترم این قدر ضعیف باشد که بخواهد با مرگ جا بزند.

بعد یک جمله ای به من گفت: که سال های سال توی گوشم فریاد می زد؛ در زندگی به جایی میرسی که می فهمی کوچکترین مشکل زندگیت مرگ من است.

و الان ۱۶ سال از فوت پدر می گذرد وقتی که پدر رفت، حدیث پیامبر آرامم می کرد؛ انا و علی ابوا هذه الامه من و علی پدران این امت هستیم

حال که روز مرد است، مانده ام به پدرم تبریک بگویم و یا روز مرد را به همسر شهیدم…

همسرم یک مرد بود که با شهادتش، مردانگیش را به کمال به رخم کشید…

مرد من مردی است که اقتدا می کند به علی و هرجا که ببیند نام ولایت در خطر است و دشمنان علی پا به میدان گذاشته اند، مردانه وار می ایستد.

مرد من، آن مردی نیست که فقط اسم علی را با خط خوش بنویسد و برای علی فقط تراکت نصب کند و آخر خداحافظی هایش یا علی بگوید…

مرد من بیش از این حرف ها به نام علی حساس است اصلا این را از پیشانی سوخته ابوذر، از تبعید در ربذه آموخته!

حساسیت به نام علی را از دست های بریده میثم و از زبان بیرون کشیده شده از حلقوم این سکیت آموخته!

علی، مردی است که اگر بخواهی به او اقتدا کنی، باید به تمام دردهای انسایت احترام بگذاری. باید به زمانی که آه از نهاد حتی یک زن یهودی می شنوی و خلخال به زور در آمده از پای او را می بینی، شبانه روز خواب نداشته باشی و هر جا که به نام اسلام داعشی که زاییده اسرائیل و آمریکای جنایتکار است، جنایتی رخ می دهد، بی تفاوت ننشینی.

مرد من مردی است که علی(ع) سرلوحه زندگیش بود و با تمام وجودش در راه رضایت او می کوشید آن قدر نام علی بزرگ است که هرکس را یارای تاب آوردن در برابر نام این ابر مرد نیست و پر بیراه نیست اگر پس از قرن ها و سال ها، هنوز هم نام علی شدت خشم و کینه شیطانی شان را به جوش می آورد.

پدر عزیزم، بعد رفتنت علی شد پدرم…

و خداوند با دادن همسری عزیز که مردی و مردانگیش در اوج بود نعمت را بر من تمام کرد.

پدرم، سخت ترین لحظه زندگی آدم، فراق عزیزانش نیست، بلکه سخت ترین لحظه زندگی آدم، دور شدن از باورهایی است که در مسیر مولا نیست.

از خداوند می خواهم همواره مرا بر راه عزیزترین بندگانش که ذات مقدس چهارده نور می باشد مستدام بدارد.

همسر عزیزم، این بهترین تبریکی است که از صمیم قلبم به تو مرد شجاعم و غیرتمندم که به ناموس علی حساس است، می گویم.

مرتضای عزیزم، دوستت دارم…

به اندازه حجم تمام تنهایی هایم دوستت دارم…

عمر زندگیم با تو کوتاه بود، به اندازه تمام لحظاتی که با تو نزیسته ام دوستت دارم…

ملیحه طینه زاده همسر شهید مدافع حرم مرتضی زارع (به مناسبت سیزدهم رجب)

پ.ن:

بین مَرد بودن

و مذکر بودن

یه دنیا فرقه!

:(

پ.ن2:

مخاطب خاص دارد

مخاطبی که بین مذکر بودن و مرد بودن

گیر کرده!

+

من از شنیدن این صوت سیر نمیشم چرا؟

.منم باید برم