اللهم رد کل غریب...
خدایا به ما اهل قبور دنیا شادی رو برگردون
اللهم ادخل علی اهل القبور السرور...
پهن شد سفره ی احسان، همه را بخشیدی
باز با لطف فروان همه را بخشیدی
ابر وقتی که ببارد همه جا می بارد ،
رحمتت ریخت و یکسان همه را بخشیدی
گفته بودند به ما سخت نمیگیری تو...
همه دیدیم چه آسان همه را بخشیدی
یک نفر توبه کند با همه خو میگیری
یک نفر گشت پشیمان همه را بخشیدی
این گنهکاری امروز مرا نیز ببخش
تو که ایام قدیم ، آن همه را بخشیدی
حیف از ماه تو که خرج گناهان بشود
تو همان نیمه ی شعبان همه را بخشیدی
داشت کارم گره میخورد ولی تا گفتم:
" جان آقای خراسان " همه را بخشیدی
بی سبب نیست شب جمعه شب رحمت شد
مادری گفت "حسین جان " همه را بخشیدی
شعر از استاد لطیفیان
بیت آخر مدتی مبهوت کرد مارو...
با دل شما چه میکنه خدا میدونه...
+
این روزها
به تو نزدیک ترم حسین جان
گرمای 55 درجه و لبهای خشک شهادت میدهند.
این جا
وسط ظهر
زیر آتش آفتاب
ذکر "حسین جان"
عجیب میچسبد...
++
روضه نوشت:
*خدا روزه ی شش ماهه ها را هم قبول میکند...
یا رازق طفل الصغیر...
*نمیدانم بعد از تو
چگونه اهل مدینه
ماه را تشخیص دادند...
السلام علیک یا قمر العشیره...
+++
بار الها...
ما از خود نگذشتیم
تو از ما بگذر...
خاطرات هفته ای که گذشت در ادامه مطلب...
)
(البته الان اصلاح شده ها! کمال همنشین که میگن ینی این! وقتایی که من نبودم به پسرم (همون کبوتر خوشگله) غذا میدادن
و البته نگاه های همسرم همچنان متعجبانه خیره بود به من و کارهای من!
)
اینقده ناز بووووود
اصن داغون شدم آقا... له له ام الان. هه هه هه ...
)
)
(میخندی؟! میخوای شیر گاز رو همین الان ببندم تا ناچار شی برای ناهار ظهر هیزم جمع کنی؟!
بله هم! یه همچین شخصیت مهمی ام من!!!(این ایکون خود چیز پنداری کوجاس پ؟))
پ این خصوصی سازی رو براچی ساختن؟!
)
