بچه فامیل

سلام

البته از قدیم گفتن باجناق فامیل نمیشه ها ولی خب حالا اگر بزور فامیل فرضش کنیم، بچه ی باجناق میشه بچه فامیل دیگه!

یه ازدماغ فیل افتاده ی کاملا بی عرضه ی دو متری! که غیر از تبلت و دیدن سریال های خارجی ترسناک و صحنه دار چیز دیگه ای ازش ندیدم تا الان!

امسال کنکور داشت. مارو مجبور کردن یه مدت ریاضی باهاش کار کردیم.

بله. مجبوووووووور...

خلاصه از صفر رسوندیمش به جایی که آزمونای سنجش رو حدود شصت هفتاد درصد اختصاصی میزد و رتبه اش هم بد نمیشد! هر چند هیچ وقت به آینده ی این دیلاق امیدی نداشتم ولی مدام به خواهر خانومم (که الحق الگوی مناسبی برای مادرای بچه داغون کن تشریف دارن) اصرار کردم که بهش استرس ندین و بزارین کارشو بکنه! اما امان از دست این زنا....

خلاصه خواهر خانوممون زحت کشیدن و دقیقا اون کارایی که ما گفتیم رو عکسشو انجام دادن و بچه رو فرستادن واسه کنکور(روی کلمه بچه اصرار دارم)

رتبه ها که اومد دیدم نامرد حدود بیست درصد ادبیات و دینی و عربی زده بقیه رو هم همه رو از دم صفر!

میگم آخه لاکردار تو همه آزمونا زبانو 90 درصد میزدی! خب لااقل یه دونشو سر کنکور شانسی میزدی که صفر نباشه درصدت!

ریاضی و فیزیک و شیمی همه صفر!

بعد اومدن خونه ما با اشک و آه و ناله و ضجه و لطمه و اینا واسه انتخاب رشته!

بعد آقا پاشو انداخته رو پاش میگه من به این نتیجه رسیدم به مهندسی پزشکی فقط علاقه دارم!!!! (میخواستم لیوان شربت رو از عرض بکنم تو حلقش)

گفتم باشه. پس انتخاب اولت رو بنویس مهندسی پزشکی دانشگاه شریف...(دیدم خانومم داره چپ چپ نیگا میکنه!)

خلاصه جواب نهایی کنکور دیشب اومد و آقا زاده قبول شدن. چی؟  مهندسی کامپیوتر اونم از نوع نرم افزار!!!

از دیشب تا الان دارم به قیافه اون جونورایی که با این سر یه کلاس میشینن فکر میکنم. اینقدر خندیدم دل درد گرفتم...

پ.ن:

هیچ وقت روی بچه هاتون حساب زیادی باز نکنید.

ینی اصن هیچ حسابی باز نکنین...