و خداوند هجرت را آفرید...

إِنَّ الَّذِینَ آمَنُواْ وَالَّذِینَ هَاجَرُواْ وَجَاهَدُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ أُوْلَـئِکَ یَرْجُونَ رَحْمَتَ اللّهِ وَاللّهُ غَفُورٌ رَّحِیمٌ

کسانی که ایمان آورده اند و آنان که مهاجرت کرده اند و در راه خدا جهاد، نموده اند ، به رحمت خدا امید می دارند و خدا آمرزنده و مهربان است

 

با سلام

دل کندن از هر چیزی که آدم بهش تعلق خاطر داشته باشه خیلی سخته خصوصا که سال ها با اون چیز مانوس بوده باشه! خصوصا که طی اون سال ها خاطرات بسیار تلخ و شیرینی هم با اون داشته باشه!

خصوصا که اون چیز مثل یه رفیق شاهد همه ی سختی ها و خوشی های زندگیت بوده باشه و همه رو ثبت کرده باشه! و.....

اما وقتی باید رفت ، باید رفت...

(بقول فامیل دور در بستنی رو باید بست! راه رفتنی رو باید رفت! هر چند که در بستنی رو باید لیسید!)

 

خلاصه به اطلاع همه عزیران بزگواری که از راه های دور و نزدیک ، اطراف و اکناف ، با اهدای تاج گل و سبد گل و از آن مهم تر با گل وجودشان زینت بخش خانه قبلی بودند میرساند به لطف خدا نگارنده ی حقیر از این خانه ای که خیلی دوستش هم داشت بالاخره دل کند و با دلی آرام و قلبی مطمئن به دیار بیان شتافت!

لذا خواهشمند است به دیدار این حقیر در  همین مکان تشریف بیارید.

پ.ن:

مرگ...

آخرین هجرت ماست به خود ما!

 

خدایا کاش تو آخرین هجرت هم همین حسی رو داشته باشم که تو این هجرت مجازی دارم...

همچنان حقیر حسین(ع)...

 

+

اگر مقصد پرواز است ، قفس ویران بهتر...

پرستویی که مقصد را در کوچ می یابد از ویرانی خانه اش نمی هراسد...