عزاداری های همه دوستان قبول ان شاالله.
ان شاالله خدا روز به روز نه! لحظه به لحظه غم و اشک و سوز دلمون رو برای حضرت ارباب بیشتر کنه.
مقدمه نوشت:
از استادی پرسیدند از کجا بفهمیم عزاداریهامون و نوکریهامون قبول درگاه ارباب شده؟
فرمودند:
ببینید وقتی عزاداریتون تموم شد، نوکریتون تموم شد، حسابی اشک ریختید آیا تغییری تو روحیه و اخلاق و زندگیتون ایجاد شده؟
اگه زندگیتون تغییر کرده بود(هرچند کوچیک) بدونید عزاداریهاتون قبول شده!
حرف حساب نوشت:
ارباب کریمه؟ درست!
به همه لطف میکنه؟ درست!
براش خوب و بد فرق نداره و همه رو میخره؟ درست!
آبروی کسی رو نمیبره؟درست!
به دشمنش هم دلسوزی و مهربونی داره؟ درست!
گناهامو به روم نمیاره؟ درست!
ولی پس من چی؟!!!
اگه پس فردا روز قیامت ارباب جلوی مادر سادات یه نیگاه اونجوری بهم بکنه که فلانی تو که.......
چی جواب بدم؟!
جهنمی بدتر از این هست آیا؟!
تصمیم نوشت:
شنیدم روز تاسوعا حضرت ارباب عزیز ترین کسش رو فرستاد که جلوی لشکر رو بگیره و ازشون یه شب دیگه فرصت بخواد!
فکرشو بکنین! منی که یه آدم معمولی هستم حاضر نیستم حتی از رفیق خودم یه خواهش کوچیک بکنم چه برسه به دشمنم!
حالا ببینید قضیه چقدر باید فورس ماژور و حیاتی باشه که ارباب عالم بخاطرش از پست ترین های عالم فرصت بخواد!
هرچند میدونم همه میدونیم ولی تکرار این مسئله محرم امسال من رو نسبت به همه سال ها تغییر داد.
حضرت فرمودن برای چهارتا چیز فرصت بگیر (ینی رفیقا این چارتا چیز عشق امام بوده. خیلی برای امام مهم بوده که حاضر شدن بخاطرش از غیرت الله حرم یعنی عباس بخوان که به دشمن رو بزنه!):
1-نماز
2-تلاوت قرآن
3-استغفار
4-دعا
بنابراین این حقیر کمترین شب عاشورای امسال تصمیم گرفتم برنامه زندگیم رو تغییر بدم و این کارهایی که برای اربابم اینقدر مهمه رو به عشق خودش انجام بدم. پس به لطف حضرت حق و نگاه مهربون ارباب زین پس:
1-نمازها اول وقت. ترجیها یک وعده نماز جماعت در مسجد.(در صورت امکان به همراه خانواده)
2-تلاوت قرآن به همراه ترجمه و حداقل روزی یه صفحه تفسیر مبین.
3-بعد از هر کار ذکر شریف استغفرالله ربی و اتوب و الیه... تلاش دائم برای گناه نکردن.
4-دعا و چه دعایی بهتر از ذکر شریف صلوات و این دعا:
اللهم الرزقنا زیارة الحسین
و شهادة فی سبیل الحسین
و شفاعة الحسین
بحق ام الحسین...
5-به دستور استاد عزیزم تا اربعین هر شب زیارت عاشورا
هیئت ما
+
هیئتی که زندگیمو تغییر نده هیئت نیست!
نوکری که شبیه اربابش نشه نوکر نیست!
زندگی ای که حسینی نشه زندگی نیست!
ختم کلام.
